Czas wakacji to czas pielgrzymowania. Idziemy w orszaku ku Jasnej Gorze Zwycięstwa, czy też innego sanktuarium.
Rytm Bożego Słowa to wędrowanie ku Jerozolimie. Przemierzaliśmy tą drogę z dobrym Samarytaninem. Odpoczywaliśmy w domu Marty i Marii. Od Marii uczyliśmy się jak stawać się uczniem pańskim, jak siadać u stóp Jezusa i słuchać Jego słowa, a teraz idziemy dalej.
Droga do Betanii, jest kościół Pater Noster. To już jest Góra Oliwna, to już jest spojrzenie na Jerozolimę.
Dzisiaj przychodzi nam popatrzeć na Jezusa, który się modli. Patrzeć na Niego tak bardzo, żeby zapragnąć modlić się tak jak On, żeby mieć odwagę prosić “Panie naucz nas, naucz mnie modlić się”. Przed nami zadanie, aby na nowo pokochać modlitwę “Ojcze nasz”.
Gdy ktoś nas nagle zapytał czy znamy jakiś fragment Pisma Świętego na pamięć, myślę że wielu odpowiedziałoby, że nie zna żadnego, a przecież Ojcze nasz to Słowo Boże z 6 rozdziału Ewangelii św. Mateusza i z 11 rozdziału Ewangelii świętego Łukasza.
Wołać do Boga Abba, Ojcze. Pokochać i odnaleźć się w Jego sprawach. Pokochać i z ufnością, i zawierzeniem mówić – bądź wola Twoja, a także mieć odwagę przebaczać, żeby nie ustać w drodze. Ta modlitwa jest jak targowanie się z Bogiem, jak modlitwa Abrahama, który oręduje za zepsutą Sodomą i Gomorą. Kiedy wołam modlitwą Ojcze nasz, wołam za światem, żeby on „wynormalniał”, żeby on na powrót zaczął kochać mocą Boga, przebaczając winowajcom, przebaczając wrogom. Ta modlitwa domaga się wytrwałości “Proście, a będzie wam dane, szukajcie, a znajdziecie, kołaczcie, a otworzą wam. Czy chcę smakować takiej modlitwy, która prosi, szuka, kołacze, modlitwy która nie ustaje, modlitwy, która bardzo pragnie mocy Ducha Św., bo oto chodzi w modlitwie, żeby otrzymać moc Ducha i w mocy Ducha przeżywać swoje chrześcijaństwo
ks. Wenancjusz Zmuda

Source: czytanie